ظاهر

توضیحی که درباره عنوان وبلاگ، در هدر مشاهده می‌کنید، توضیح اشتباهی‌ست که ناگهانی و به صورت آزمایشی شکل گرفت و بعدش امکان تصحیح از بین رفت! به‌جایش، «ساحل ابراز» را ببینید که توضیح مختصر و خوبی برای «ظاهر» است. ظاهر آدمی، ساحل بروزات اوست. هرچه که در او بماند، آخرش روزی به ساحل می‌رسد و از چشم‌هایش، آری از چشم‌هایش به بیرون می‌جهد.

ما نادیده‌ها...

سه شنبه, ۱۲ تیر ۱۳۹۷، ۰۶:۰۵ ب.ظ

فرق است میان غرق شدن کشتی‌های آدمیزاد و غرق شدن خودش. دومی بسی ویرانگرتر از اولی‌ست. کشنده‌تر. زجردهنده‌تر. تدریجی‌تر. اما همیشه، همه اولی را دیده‌اند و دومی را، خواه یا ناخواه، ندیده یا نادیده گرفته‌اند. که اگر ما، به جان و وجود آدمی بیش از کشتی‌هایش توجه می‌کردیم، و برای غرق‌شدگانِ ناتوان، دستاویزی می‌ساختیم، یقیناً دنیای گلستان‌گونه‌ای می‌داشتیم. همه‌ی دردها از آنجایی آغاز شد که کشتی‌ها اصالت یافتند ولی وجود انسان، ندید گرفته شد.

+ بچسبد به ماجراهای «سین الف راء»، «۲۴۲۱» و «تابستان و خلخاله».

  • ۹۷/۰۴/۱۲
  • محمدعلی ‌